Film zrobiony pięknie, z klimatem. Kostiumy genialne, scenografia również. Ścieżki dźwiękowej słucham sobie wciąż od nowa :). Podobała mi się gra Rufusa Sewella i Sophii Myles. Rufusa pamiętam jeszcze z czasów szkolnych, gdy na polskim oglądaliśmy "Hamleta" z jego udziałem (małym, ale jednak :)). Pozytywne wrażenie, jakie na mnie wtedy wywarł, wzmocniło się jeszcze bardziej po "Tristanie i Izoldzie". Jego Marek był bardzo sympatyczny, konkretny i szlachetny. Naprawdę było mi go strasznie żal i przykro mi było, że musiał przegrać z kimś takim jak Tristan. Sophia Myles jako Izolda był wspaniała (i śliczna!) i zatarła negatywne wrażenie, jakie kiedyś, dawno temu, wywarła na mnie Dominika Ostałowska w jakiejś starej, telewizyjnej ekranizacji legendy.
Byłam również pozytywnie zaskoczona tym, że w filmie zobaczyłam Henry'ego Cavilla, znanego mi z "Tudorów" ;). Ładnie wyglądał z tym zarostem i długimi włosami ;P.

NIE PODOBAŁ mi się natomiast Tristan w wykonaniu Jamesa Franco. Jak ktoś już tu wspomniał - był wiecznie załzawiony, co nie wyszło mu na dobre. Powiedziałabym wręcz, że były momenty, w których wyglądał żałośnie. Dodatkowo negatywne emocje wzbudził u mnie fakt, że Tristan kompletnie bez żadnych skrupułów oszukiwał Marka, który przecież był dla niego jak ojciec. Izolda miewała jeszcze jakieś wątpliwości, Tristan żadnych. Jego zachowanie bywało czasami po prostu bezczelne.